Old Tucson Studio's en Saguaro Park

Vandaag blijven we in de omgeving. We gaan eerst een stukje het Saguaro National Park in. We maken een korte wandeling over de Desert Discovery Nature Trail. Het is nogal bewolkt en somber, zodat het maken van mooie foto’s van de cactussen (Saguaro’s) op dit tijdstip niet zo goed mogelijk is. Hierna gaan we naar het Visitor Center. We krijgen daar een mooie diapresentatie te zien in een zaal voor 200 personen waar wij de enige twee bezoekers zijn. Een privé voorstelling dus. Wat heel fraai is dat na afloop het projectiescherm omhoog gaat en tegelijkertijd de gordijnen open gaan waardoor je een fraai uitzicht op de Saguaro’s in werkelijkheid hebt. Heel mooi gedaan!

Hierna gaan we naar Old Tucson Studio’s, de plek waar sinds 1939 vele westerns zijn opgenomen. Bekende namen zijn onder andere John Wayne, Burt Lancaster, Kirk Douglas, Frank Sinatra en Charles Bronson. Bekende titels: How the West was Won, Bonanza, High Chaparal, Gunfight at the Choral, The Three Amigos, Tombstone en Little House on the Prairie. Erg leuk om hier rond te kijken tussen de diverse historische gebouwen en filmsets.

We brengen hier een paar uur door en gaan daarna terug naar de camper. Even lunchen en vervolgens rijden we naar het Arizona-Sonora Desert Museum. Heel fraai! Vele uitstallingen met uitleg van de planten en dieren die hier voorkomen. Het weer is inmiddels opgeklaard zodat we de cactussen nu mooi kunnen fotograferen. Het is allemaal zeer de moeite waard en ook hier brengen we diverse uren door. We gaan dan ook na dit bezoek naar de camper terug en rijden terug naar onze kampeerplaats. Lekker genieten van het fraaie avondlicht en de ondergaande zon en ook lekker buiten gegeten. Later op de avond, als we in de camper zitten, horen we heel dichtbij het gejank van een groep coyotes. Maar we zien ze niet.

We gaan voldaan na een wel bestede dag naar bed.`

Op naar Tucson

Vandaag een lange reisetappe over de Interstate 10 van Deming naar Tucson. Het is een tamelijk eentonige rit, alsmaar rechtdoor over een 4-baans snelweg. Je kunt wel lekker doorrijden en komt nergens stil te staan; het begrip file moet hier nog uitgevonden worden. De weg loopt voor een heel stuk parallel aan de Southern Pacific Railroad en regelmatig zie je enorm lange treinen voorbij komen. We stoppen ook een paar keer zodat Loek mooie foto’s en films van de passerende treinen kan maken. Vlak bij de staatsgrens met Arizona ligt Steins Ghost Town Railroad en dat leek ons wel een leuke plek om te stoppen. Maar, helaas, “closed” stond er op een bord te lezen. Wel was hier ook een mooie treinspottersplek, zodat we daar maar gebruik van gemaakt hebben.

Daarna passeren we de staatsgrens tussen New Mexico en Arizona. In Willcox stoppen we bij het Visitor Centre van Arizona. We worden daar allerhartelijkst geholpen en krijgen allerlei folders en tips mee. Daar tegenover stond een winkel met de naam “Country Store”. Een winkel die je op deze plek, zo vlak naast de Interstate, helemaal niet verwacht. Ze verkopen hier allerlei ambachtelijke producten, zoals huisgemaakte jams, stroop, taarten enz. Wij kopen er een paar overheerlijke stukken fudge.

Hierna verder naar Tucson. Met de TomTom worden we uitstekend geleid naar Gilbert Ray Campground, waar we rond 14.30 uur aankomen. Overigens voor de volledigheid: in Arizona moet de klok 1 uur teruggezet worden ten opzichte van New Mexico. Het is een camping waar je zelf moet inchecken. Je zoekt eerst een geschikte plek en doet daarna het geld in een envelop waar je gegevens op vermeld staan. De plekken hier hebben alleen een elektra hookup. Geen water- of afvoer aansluiting. En al helemaal geen Wi-Fi. Maar het is een prachtige plek te midden van de cactussen. We genieten van de ondergaande zon en het buiten eten. En daarna, in het donker, genieten we van de prachtige sterrenhemel. Een zeldzaam mooie avond die we niet gauw zullen vergeten…

En verder naar het zuiden...

Vandaag weer een tamelijk lange etappe voor de boeg. Toen ik ’s ochtends rond 7.00 uur uit de camper stapte keek ik een hele groep herten in de ogen. Het leek alsof ze net zo verbaasd waren als ik omdat ze stijf bleven staan en me aankeken. Heel, heel bijzonder! Het was nog tamelijk koud, maar dat zou in de loop van de dag anders worden.

We verlaten Ruidoso via highway 37 en highway 70 richting Alamogordo. Ons eerste reisdoel is White Sands National Monument, zo’n 40 km ten zuiden van Alamogordo. Het is een heel bijzonder park, bestaande uit fonkelend witte zandduinen. Het lijkt wel sneeuw. Een zonnebril heb je hier zeker nodig. We maken een rit over de loopdrive het park in. Bij de Interdune Boardwalk gaan we te voet een stukje het gebied in. Vervolgens met de camper verder en nog een keertje gestopt om foto’s van dit heel bijzondere gebied te maken. We lunchen hier in de camper. Ideaal als je zo al je spullen lekker bij de hand hebt.

Hierna verlaten we het park en gaan via highway 70 en Interstate 10 naar Deming, onze overnachtingsplaats. Onderweg nog bij een Walmart gestopt om wat boodschappen te doen. Rond 16.30 uur kwamen we bij onze camping “Little Vineyard RV Park” aan. De relatie met een wijngaard hebben we overigens niet kunnen ontdekken. De camping ligt niet ver van de Interstate 10 en een spoorlijn af, zodat we op de achtergrond het geraas van het verkeer kunnen waarnemen. En af en toe bromt er in de verte een trein en dan veert Loek helemaal op omdat hij zo geniet van dit zware dieselgeluid en de indringende geluidssignalen.

Wij zijn op de camping overigens de enige huurcamper. Voor de rest staan hier alleen maar Amerikanen die hier min of meer permanent verblijven. Het hondenbezit van deze mensen is overigens opvallend. Men laat hier de hond(en) braaf aan de riem uit. Wij worden zelfs aan de hond (“Jimmy”) van een van deze campingbewoners voorgesteld.

De temperatuur is vergeleken bij de afgelopen dagen flink gestegen zodat we in korte broek en T-shirt weer heerlijk buiten kunnen zitten. En dat is genieten!

Morgen gaan we richting Tucson waar we 2 nachten hopen te bivakkeren op een camping vlakbij Saguaro National Park. En daarna nog een nacht in Organ Pipe Cactus National Monument. Hier zijn geen Wi-Fi voorzieningen, zodat er de komende dagen geen updates van de weblog zullen komen.

Van Santa Fe naar het zuiden

Vandaag een wat langere etappe (ongeveer 300 km).We rijden rond 8.30 weg uit Santa Fe. Na de drukte van de stad zitten we al snel op highway 285, waar verder weinig verkeer is en we gewoon goed kunnen doorrijden. Het is een wat saaie rit omdat er onderweg weinig bijzonders te zien is. Lange rechte wegen en een verlaten landschap bestaande uit struikgewas zover het oog reikt. De zon schijnt volop en het wordt al weer aardig warm. Op het punt waar we afslaan naar highway 3 stoppen we voor een koffiepauze (met koffie die we zelf zetten). En op dit punt is ook een spoorwegovergang waar toevallig vlak achter elkaar 2 imposante treinen langsrijden. En dat is natuurlijk voor Loek erg fijn. Overigens realiseerden we ons dat we hier 3 jaar eerder ook waren geweest; leuk om dit soort zaken te herinneren. Verder via highway 54 naar Carrizozo. Wat ons zeer verbaasde was het feit dat men bezig was deze weg te verbreden tot een dubbele rijbaan. En dat terwijl er nauwelijks verkeer is.

In het plaatsje Carrizozo even rondgekeken en koffie gedronken. Overigens een heel merkwaardig plaatsje. Wat vervallen tankstations, een paar cafés, een soort kringloopwinkel en een vrijmetselaarstempel. Dit gebouw is de afgelopen 3 jaar niet echt opgeknapt; het ziet er naar uit dat de tand des tijds gewoon zijn werk blijft doen.

Hierna verder naar onze camping, Along the River RV Park in Ruidoso. De camping ligt mooi en we hebben een plekje pal aan de rivier. Toen wij aankwamen was de beheerder er niet, maar er hing een envelop met mijn naam op de deur. Daarin een plattegrond met verwijzing naar onze plek en de code voor de Wi-Fi-verbinding. Dat laatste is bij de meeste campings tegenwoordig standaard. Net toen we de envelop hadden geopend kwam de beheerder met zijn vrouw aan. We werden heel hartelijk begroet met de mededeling dat hij (de beheerder) al vele Nederlanders als gast had gehad en dat hij dat zulke aardige mensen vond. Met een golfkarretje loodste hij ons naar onze plek. Op weg daar naartoe hoorden we een grote klap achterin de camper, maar we konden absoluut niet vinden wat het was en waar het vandaan kwam. Een onopgelost raadsel tot nu toe.

We installeren ons, nemen een biertje en gaan ons weer aan ons gebruikelijke avondritueel wijden.

Santa Fe

Wederom geen lange etappe vandaag omdat we tijd willen hebben om Santa Fe te bekijken. Bij het opstaan bleek dat het licht gevroren had (ongeveer -2 graden). De waterslang van onze hookup was bevroren, niet echt aangenaam dus.

We rijden rond 08.30 uur weg. Zodra we uit het dal van onze camping komen zien we de zon verschijnen en stijgt de temperatuur al snel. We rijden een heel stuk langs de Rio Grande via highway 68; een heel mooie route. Onderweg getankt en boodschappen bij Walmart gedaan. Overigens wel opvallend: midden in een soort niemandsland zie je opeens een enorm parkeerterrein met diverse winkels; kennelijk doet de wijde omgeving hier de boodschappen. De supermarkten zijn werkelijk enorm hier. Er zitten ook diverse andere winkels in, zoals een kapper, apotheek en zelfs iets van vision clinic. Bij de kassa worden alle boodschappen in aparte plastic tasjes gedaan. En we drinken nog een koffie bij Wendy’s (uiteraard in kartonnen beker met plastic deksel). Wel apart als je bij de WC bij een elektrische handendroger leest dat dat zo milieuvriendelijk is omdat het papieren handdoeken uitspaart….

Vervolgens door naar Santa Fe, waar we na een beetje zoeken een parkeerplek voor de camper vinden. Even lunchen in de camper en dan te voet de binnenstad van Santa Fe in. De meeste bedrijvigheid voltrekt zich rond de plaza. Het is er heel gezellig met muzikanten, verkoopstalletjes en zitbankjes. De zon laat zich ook wat uitbundiger zien, zodat het verblijf alleszins aangenaam is. We ontdekken er ook een gelegenheid die Franse taartjes en lekkere koffie serveert. On-Amerikaans, maar wij vinden dat helemaal goed zo!

We bekijken de vele souvenirwinkels, snuiven de sfeer op en bezoeken de Cathedral Basilica of St. Francis of Assisi. Een kerk met een heel mooi interieur. We bezoeken ook nog de Loretto Chapel met een heel bijzondere trap.

Hierna gaan we terug naar de camper en rijden we naar onze camping voor vandaag: Trailer Ranch RV Resort. Een park voor 55 plussers, gelegen aan een drukke uitvalsweg van Santa Fe. Niet echt rustig, maar ben wel blij dat de camper weer op zijn plek staat.

Want het rijden in de omgeving van een grotere stad is best wel intensief. Een afslag gemist en je moet zo kilometers omrijden of ingewikkelde omkeerbewegingen maken. Wat wij bij aankomst bij de camping ook moesten doen, we waren de ingang al voorbij voordat we er erg in hadden. De TomTom die we van de verhuurder hebben meegekregen bewijst overigens uitstekende diensten.

We zijn over deze dag ook weer heel tevreden!

Van Chama naar Taos

Vandaag een niet al te lange rit naar Taos. Het is een mooie rit over highway 64, door de prachtige herfstkleuren. Het is nog steeds nogal fris en het waait stevig. Tegen de middag komen we in Taos aan. Na enig zoekwerk lukt het om de camper te parkeren (wat een stuk lastiger is dan een gewone personenauto) en kunnen het stadje verkennen. We komen eerst langs het Kit Carson museum. Kit Carson (1809-1868) was een verkenner en militair en wordt hier gezien als de bekendste en meest controversiële inwoner van Taos. Mij vielen direct de vrijmetselaarssymbolen op. Kit Carson was namelijk vrijmetselaar en medeoprichter van Bent Lodge, die eigenaar is van het museum. Bij de ingang stond aangegeven dat freemasons gratis toegang hadden. Ik gaf aan dat ik vrijmetselaar uit Nederland was waarop ik een heel enthousiaste reactie in het Nederlands kreeg van de beheerster. Zij had namelijk Nederlandse ouders en had zelfs een tijdje in Nederland gewoond. Ik mocht ook een hele mooie maçonnieke penning voor de helft van de prijs aanschaffen. En ze gaf me ook nog een mooie poster van Kit Carson met maçonnieke symbolen. Heel erg leuk allemaal!

Hierna Taos nog wat verder verkend. Het is een heel aardig stadje met een leuk centrum. Het lukt ook om hier een goede espresso (!) te bestellen; weliswaar in een kartonnen beker, maar dat is in Amerika gewoon standaard. Alleen jammer dat het steeds harder begint te waaien en dat dreigende wolken zich boven de bergen rondom de stad vormen. We besluiten hierna onze camping op te zoeken, waar we tegen 15.30 uur aankomen. Aan alles is te merken dat het seizoen min of meer voorbij is. De beheerder is even de stad in en dan mag je zelf een willekeurige plek opzoeken, afrekenen komt later wel. En verder is alles verlaten. Voordeel is dan weer wel dat we het zelf ook heel rustig hebben. En wat we in onze vorige reizen niet meegemaakt hebben: we hebben achter in de middag en de avond de verwarming aan.

Wederom een leuke dag!

Cumbres & Toltec Scenic Railroad

Vandaag staat geheel in het teken van de Cumbres & Toltec Scenic Railroad. Met deze smalspoortrein maken we een rit van Chama (New Mexico) naar Antonito (Colorado). De trein begint in Chama op 2.400 meter hoogte en klimt vervolgens naar de Cumbres pas met een hoogte van 3.050 meter. Voor dit eerste stuk wordt gebruik gemaakt van 2 locomotieven. Heel indrukwekkend om te zien hoe die 2 stoomlocomotieven samen naar boven zwoegen. Boven op de pas haakt er een af en mag de trein verder met 1 locomotief. Daarna daalt het weer langzaam af tot in Antonito, dat ook op een hoogte van 2.400 meter ligt. We hadden van te voren via internet plaatsen gereserveerd en dat was maar goed ook omdat alle plaatsen bezet waren. We hadden gekozen voor plaatsen in de Parlor Car. Heerlijk luxe met voor iedereen een eigen stoel voor een eigen raam. En een hostess die voor koffie, drankjes en hapjes zorgde. Heerlijk om je zelf eens op deze manier te laten verwennen.

Omdat we hier op de grens tussen New Mexico en Colorado zitten slingert de trein regelmatig over de staatsgrenzen. Het landschap is ronduit spectaculair. Een extra dimensie wordt gevormd door de prachtige herfstkleuren van de bomen. Omdat onze wagon zich helemaal aan het eind van de trein bevond had je bij de vele bochten een prachtig uitzicht op de rest van de trein.

Het weer was ons vandaag ook goed gezind omdat de zon zich bijna de hele dag liet zien. Alleen vlak bij het eindpunt Antonito werd het weer wat minder. In de bus terug naar Chama was te zien dat het hier flink had geregend, maar gelukkig hebben wij daar geen last van gehad.

Nog een aardige anekdote: voor ons vertrek kwam ik er achter dat de batterijen van mijn geluidsrecorder op waren en dat ik geen reservebatterijen bij me had. In de souvenirwinkel waar we gisteren een T-shirt en ansichtkaart gekocht hadden vroeg ik of ze daar batterijen verkochten. De winkelier vroeg hoe veel ik er moest hebben. “Two”, zei ik. “Here, take four” zie hij. “How much does it cost?” vroeg ik. “It’s free, have a nice day”. Kan een dag nog leuker beginnen?

Al met al een prachtige dag!

Op weg naar Chama

We verlaten Mesa Verde via highway 160. In Durango bij Walmart nog wat boodschapjes gedaan en bij Subway koffie gedronken. Een beschaafd kopje koffie zoals wij dat gewend zijn kennen ze hier niet. Je krijgt steevast een kartonnen beker met deksel omdat men ervan uit gaat dat je de koffie meeneemt om deze onderweg te nuttigen. Gewoon ergens zitten om gezellig een kopje koffie te drinken is er niet bij.

Verder via highway 160 en highway 84 naar Chama, onze volgende etappeplaats. We gaan eerst naar het depot van de Cumbres & Toltec smalspoorlijn, waar we morgen een rit mee gaan maken. We hebben nu volop tijd om op het emplacement rond te kijken en foto’s te maken. Voor echte spoorliefhebbers (zoals Loek) een eldorado. Er staan diverse stoomlocomotieven die nog functioneren maar er staat ook het een en ander weg te kwijnen tussen het struikgewas. Levert ook weer mooie plaatjes op. Bij een café waar vermeld stond dat ze espresso schonken bestelden we dat dan ook. “2 shots each?” vroeg de serveerster. Omdat we uitgingen van een dubbele espresso zeiden we ja. Vervolgens kwamen er 2 soepkommen met iets wat op koffie leek, maar met espresso niks te maken had. Volgende keer dus goed opletten bij de vraag om “2 shots”.

Hierna nog wat souvenirs gekocht en vervolgens door naar Little Creel RV Park, op ongeveer 5 minuten rijden van de spoorlijn. Hier komen we pal naast een andere camper te staan en moesten we opletten dat de slide-out van onze camper niet de steunen van hun buitentent zou raken. Een heel verschil met gisteravond. Het is nog steeds fris en regenachtig, maar men zegt dat het morgen beter wordt. Dat hopen we dan maar.