Op reis met Henk en Loek naar de VS in 2014

Weer thuis

We staan vroeg op na een wat lawaaiige nacht zo vlakbij al die snelwegen. We maken ons laatste ontbijt in de camper klaar en daarna ruimen we de camper op. De koffers verder ingepakt en de camper van binnen schoongemaakt.

En dan op naar de camperverhuurder. Met al die brede wegen met vele rijstroken is het nog best lastig om je weg te vinden; ook met het navigatiesysteem. Je hebt zo een afslag gemist en dan moet je weer een andere route zoeken. En als je in de verkeerde baan zit hebben we intussen de ervaring dat ze je er niet makkelijk tussen laten, ook al heb je je richtingaanwijzer aan. Maar goed, zo rond 08.30 staan we bij Road Bear en zetten we de camper ongehavend op het terrein neer. Als je dan de camper bekijkt wat zo’n 3 weken je huis is geweest krijg je toch wel weer een apart gevoel. De controle van de camper stelde niet zo veel voor en na een kwartier was dat allemaal klaar. Het papierwerk leverde ook geen problemen op. Met de 2.885 mijlen (4.642 km) die we gereden hebben bleven we mooi binnen het pakket van 3.000 mijlen die we geboekt hadden. Met een afrekening ad 0,00 waren we dus klaar.

Vervolgens met de taxi naar de luchthaven van Las Vegas, waar we ruim op tijd aankwamen voor onze vlucht met Delta Airlines naar Minneapolis. Die ging pas rond 01.30, zodat we een aantal uren op de luchthaven moesten doorbrengen. Onze vlucht ging precies op tijd en was rond 18.00 uur in Minneapolis. Daar hadden we ongeveer 2 uur de tijd om over te stappen, wat meer dan voldoende was. Op de terugweg naar Nederland hoef je ook geen 2e keer door de beveiliging en kun je gewoon doorlopen naar de gate waar je aansluitende vlucht vertrekt. De vlucht naar Amsterdam vertrok rond 20.15. En dan staan we op zondagochtend rond 10.15 weer op Schiphol. Ook nu verschenen onze koffers op de bagageband (is toch altijd een beetje spannend: zouden ze er bij zitten?) en konden we naar buiten om op onze taxi naar Delft te wachten. En zo stonden we rond het middaguur, na een lange dag/nacht weer in ons vertrouwde Plein Delftzicht 42…

De cirkel is rond

We staan vandaag weer vroeg op. We willen namelijk bij het Borax Mine Museum in Furnace Creek rondkijken, vervolgens naar de zoutvlakte bij Badwater en daarna via een mooie route door naar Las Vegas, onze laatste bestemming in deze camperreis.

Bij de Furnace Creek Ranch is een museum over het mijngebeuren in Death Valley. Het museum zelf was op dit vroege tijdstip nog gesloten, maar buiten stonden allerlei bijzondere en interessante zaken die met de mijnbouw te maken hadden. Er stond zelfs een oude stoomlocomotief; er heeft namelijk ooit een spoorlijn in Death Valley gelegen.

Hierna rijden we naar Badwater, waar een grote zoutvlakte ligt. Oogverblindend wit maar op dit tijdstip nog niet zo heet. De vlakte ligt zo’n 85 meter onder de zeespiegel; in de bergwand bij de zoutvlakte heeft men op 85 meter hoogte een bord geplaatst met de tekst “sealevel”. Heel apart om zo met de hoogteverschillen geconfronteerd te worden.

We rijden verder via de Badwater Road en Highway 178 het park uit. Ook dit is een lange eenzame weg waar nauwelijks verkeer op is. In Shoshone, waar we 2 dagen eerder ook waren, houden we lunchpauze. En dan het laatste stuk: via highway 178 en highway 160 rijden we naar Las Vegas, waar we rond 14.30 uur aankomen op Oasis Las Vegas RV Resort. Onze laatste overnachtingsplaats. Het ligt vlak achter een stelsel van doorgaande verkeerswegen en is een schril contrast met de rustige plekjes die we hiervoor gehad hebben. Ook het pak papier met alle regeltjes waar je je aan moet houden is vreselijk (huisdieren reglement met 18 artikelen, een algemeen reglement met 38 artikelen, regels voor het zwembad, regels voor het rijden op het terrein….) Maar logistiek is het wel handig omdat we morgenochtend vroeg de camper moeten terugbrengen om daarna naar het vliegveld te gaan voor de thuisreis.

Er is hier wel een Wi-Fi verbinding (waar we overigens $ 6 voor moeten betalen) maar die is niet zo denderend van kwaliteit. Het uploaden van de foto’s naar de weblog lukt niet echt; dat komt thuis wel. Verder via internet ingecheckt voor de vlucht naar Amsterdam en de koffers zoveel als mogelijk ingepakt. Ook moeten we de camper van binnen schoonmaken en de etenswaren die we over hebben weggeven of weggooien. Eigenlijk geeft dit alles best wel een wat katterig gevoel na 3 weken rondtrekken.

Maar ja: er is een tijd van komen en een tijd van gaan….

Death Valley National Park

Vandaag staan we om 06.00 uur op omdat we vroeg bij Zabriskie Point willen zijn. Dit omdat in de vroege ochtend het licht zo mooi en in de juiste richting is. We genieten van het fraaie uitzicht op de omliggende badlands en maken daarna een wandeling van 4 ½ km (de Badlands Loop) vanaf Zabriskie Point door het landschap. Vanwege het vroege tijdstip valt de temperatuur nog mee. Een hele leuke wandeling. Toen we weer op het beginpunt terug waren was het al een stuk drukker; er werd zelfs een complete touringcar geleegd….

We besloten om hierna naar Scotty’s Castle te gaan, een rit van bijna 90 km verder het park in. Het is een lange, rustige en erg eenzame weg. Je ziet, behalve de weg zelf, weinig sporen van leven. Na 1 ½ uur komen we opeens bij een soort oase met een kasteel erin. Heel bizar in deze omgeving. Het kasteel is rond 1922 door een welgestelde zakenman uit Chicago gesticht op een plek van een natuurlijke waterbron. Een cowboy, genaamd Walter Scot, oftewel Scotty, was bevriend met deze zakenman. Uiteindelijk kreeg deze Scotty door vererving het kasteel in zijn bezit. Nu wordt het kasteel beheerd door National Park Service en is het voor het publiek toegankelijk. Wij krijgen onder begeleiding van een gids een rondleiding. Het is allemaal heel bijzonder, vooral ook de verhalen die over Scotty de ronde doen. Er staat antiek uit Spanje en Italië, er is mooi houtsnijwerk, er hangen prachtige lampen; kortom alles wat je hier niet zou verwachten.

Hierna rijden we terug naar de camping. Het landschap blijft overweldigend en we hebben dan ook geen spijt van dit mooie uitstapje.

‘s Avonds weer lekker buiten gegeten met een fles “White Zinfandel” er bij. Dit is een lekkere Californische wijn. De buren naast ons kwamen spontaan 2 koekjes brengen en een praatje maken. Heel aardig.

Alles bij elkaar gaan we moe en voldaan naar bed.

Ghost Town en verder op reis

Na het ontbijt nemen we ruim de tijd om het spookstadje Calico nog eens uitgebreid te bekijken. We zijn zo ongeveer de eerste bezoekers en dat maakt dat we alles mooi kunnen bekijken. Het vroege ochtendlicht is ideaal voor het maken van foto’s. Het is overigens opvallend dat we overal zomaar naar binnen mogen.

Hierna vertrekken we naar onze volgende bestemming. Via Interstate 15 rijden we tot Baker, waar we even pauze houden. De reis wordt vervolgd via highway 127, waar de eenzaamheid van het landschap echt op je afkomt. Nergens een teken van leven. Bij het verlaten van Baker stond een bord dat de volgende voorzieningen pas over 57 mijl (91 km) waren. Aangekomen bij dat punt (Shoshone) troffen we een soort oase aan. Een tankstation, motel, wat winkels en een museum. Hier besluiten we te tanken. Achteraf gezien hadden we dat beter eerder kunnen doen omdat de prijs van de benzine hier aanmerkelijk hoger lag dan elders. Bij het tanken bleef het bedrag maar oplopen en even vroeg ik me af of er geen gat in de tank zat. Bleek niet het geval….

We nemen de tijd om hier te lunchen en om het museum te bekijken. Dat museum was heel aardig. Veel zaken over de geschiedenis van deze nederzetting, maar ook over de spoorlijn die hier ooit in de buurt gelopen heeft.

Hierna door naar Death Valley National Park, waar we rond 15.30 uur aankomen. Het is hier zinderend heet (37 graden). We bezoeken het visitor center en gaan daarna naar de camping om ons te installeren. We staan op de camping Furnace Creek met alle voorzieningen, behalve Wi-Fi. Het is op dit tijdstip te heet om iets actiefs te ondernemen. Doen we dan ook maar niet. Met de airconditioning in de camper aan is het redelijk uit te houden. Na het ondergaan van de zon is het buiten goed uit te houden en kunnen we lekker buiten eten.

Weer een goed bestede dag!

Barstow en Calico Ghost Town

Voordat we op pad gaan maken we eerst nog een wandeling vanaf de camping in Joshua Tree National Park. We volgen de Skull Rock Trail, een korte wandeling (ca. 2,7 km), die ons langs fraaie uitzichtpunten op de mooie rotsen voert. Volgens de brochure van het park zou dit pad voor rolstoelen geschikt zijn, maar daar heb ik na het lopen van deze tocht toch echt een andere voorstelling bij.

Hierna gaan we op pad naar onze volgende bestemming. Eerst rijden we nog een heel stuk door het park waarbij we veel van de karakteristieke bomen, waaraan het park zijn naam ontleent, zien. In Yucca Valley treffen we een Walmart waar we de laatste boodschappen (althans volgens de logistieke berekeningen van Loek) doen. Vervolgens verder via highway 247 tot Lucerne Valley, waar we stoppen voor de lunch. Hier vandaan volgen we de Barstow Road tot Barstow, waar we bij het station stoppen om Loek zijn treinbehoefte te bevredigen. Helaas was het Railway Museum gesloten, maar buiten stonden diverse forse locomotieven en wagons die vrij te bekijken waren. In het stationsgebouw zelf was een museum (Harvey House) gevestigd wat we vrij mochten bekijken. Overigens blijkt hier uit alles dat het goederenvervoer per spoor vele malen belangrijker is dan het vervoeren van passagiers. Je ziet nauwelijks passagierstreinen maar des temeer lange goederentreinen.

Na dit trein uitstapje rijden we door naar de camping bij Calico Ghost Town. Er was niemand om ons aan te melden, maar op de voor ons gereserveerde en betaalde plek hing keurig een briefje met mijn naam er op. Helemaal goed dus. We hebben nog even tijd om Calico zelf te bekijken. Het is een oude spookstad dat nu veel toeristen trekt. Alleen toen wij er kwamen was de grootste drukte voorbij en konden wij op ons gemak in het mooie avondlicht rond kijken en foto’s maken. Leuk was dat alles in het teken van Halloween stond. Gebouwen in spinraggen, veel griezelige figuren en pompoenen. Leuk gewoon! Morgenochtend gaan we hier weer kijken voordat de drukte op gang komt; kunnen we gebruik maken van het ochtendlicht.

Na dit uitstapje terug naar de camper, een biertje genomen en lekker buiten gegeten. Ook hier een mooie sterrenlucht, al hebben we hier iets meer last van strooilicht.

Joshua Tree National Park

We vertrekken rond 08.30 uur van de camping om onze reis richting Joshua Tree National Park voort te zetten. Op weg naar de Interstate had ik een stopbord iets te laat in de gaten, maar door stevig remmen stonden we toch op tijd stil. Alleen vloog van alles in de camper naar voren. Zo zat onze mascotte Wynkie tegen de voorruit en was er uit het gerinkel van het glaswerk te horen dat er iets loos was: 1 glas aan scherven. En het matras van het bed was naar voren gekomen. Op zich was er eigenlijk helemaal niks aan de hand, maar ze zijn hier nogal stipt bij het hanteren van de stopborden.

Vervolgens Interstate 8 West op, die we vlak voor El Centro verlaten om highway 111 te gaan volgen. We zitten inmiddels in Californië. Na 2 controles van border control in Arizona krijgen we er hier nog een. Ze zijn kennelijk erg beducht voor Mexicanen die illegaal de grens over komen. Onderweg, in Westmorland, getankt. Het afrekenen gaat iedere keer anders. De ene keer moet je je kaart in de automaat stoppen, waarna je voor maximaal $100 kunt tanken. De andere keer moet je je creditkaart bij de kassa afgeven waarna je kunt tanken om na afloop het getankte bedrag met je kaart af te rekenen. En vandaag moesten we een bedrag vooraf schatten ($ 150), waarvoor je dan tekent. Als je klaar bent met tanken moet je weer naar de kassa, waarna je een afrekening van het getankte bedrag krijgt. Je krijgt dan echter wel het gevoel dat zowel het vooraf geschatte bedrag als het werkelijk getankte bedrag op je creditcard wordt afgeschreven. Maar volgens de pomphouder is dat niet zo: alleen het werkelijk getankte bedrag wordt afgeschreven. We wachten het maar af….

Bij Mecca (!) verlaten we highway 111 om via de Box Canyon Road onze weg te vervolgen. Wat ons tot nu wel is opgevallen is dat we veel gebieden zien met citrusbomen, wijnranken, palmbomen en ananasbomen. Veel wordt kunstmatig bevloeid. Een heel ander landschap dan we tot nu gewend waren.

We komen door een mooi bergachtig landschap over een verlaten weg. Op een gegeven moment passeren we de Interstate 10 en vlak daarna rijden we Joshua Tree National Park binnen. Het is vrij uitgestrekt en we moeten nog ruim 50 km door het park rijden voordat we onze eindbestemming hebben bereikt. Onderweg diverse keren gestopt om foto’s van het weidse landschap te maken.

Tegen 15.30 uur bereiken we Jumbo Rocks Campground, waar we de nacht gaan doorbrengen. De naam wordt ontleend aan de bijzondere rotsformaties die de camping omringen. Het is ook hier de bedoeling dat je zelf registreert en een plek opzoekt. Het is nog een hele toer om de camper in een redelijk krappe plaats goed neer te zetten. Maar met zijn tweeën komen we daar altijd uit.

We hebben een mooie plek met gril en tafel. En ook hier hebben we in het pikkedonker een waanzinnige sterrenhemel. Omdat het hier wat hoger ligt dan Yuma is de temperatuur niet zo hoog als gisteren.

En het is hier heel, heel rustig…

Naar Yuma

Na het ontbijt (zoals elke dag met een gebakken ei met bacon) maken we een wandeling van 7 km vanaf de camper, de Victoria Mine Trail. Dit pad leidt ons naar een oude verlaten zilvermijn waar op zich niet zo veel te zien is, maar het is wel een mooie wandeling. En het wordt al weer flink heet! Wat een contrasten deze reis: zo zit je met een bevroren waterslang en zo loop je met het zweet gutsend van je gezicht…. Rond 11.00 uur zijn we terug bij de camper. Eerst zo’n lekkere koude Starbucks koffie en dan op pad naar Yuma, een rit van ruim 315 km. De TomTom stuurt ons eerst nog de verkeerde kant op; volgens het systeem is het korter om door Mexico te reizen. Dat lijkt ons echter niet zo’n goed idee en keren we om, de juffrouw van de TomTom blijft daarna nog ettelijke kilometers tegensputteren: “turn around if possible”…. Maar uiteindelijk legt ze zich toch bij onze keuze neer. Onderweg krijgen we tot 2 keer toe controle van de paspoorten. Heeft alles te maken met het feit dat we zo dicht bij de Mexicaanse grens zitten (mijn telefoon gaf gisteravond zelfs de boodschap: “welkom in Mexico”….) Op diverse plekken zie je ook waarschuwingsborden om verdachte personen en gebeurtenissen te melden.

We rijden via highway 85 naar Gila Bend, waar we Interstate 8 West op gaan. En daarna is het een kwestie van constant doorrijden tot Yuma. In Yuma overnachten we in Lynda Vista RV Park. Ook weer zo’n park waar ze geen huurcampers gewend zijn. Vooral bedoeld voor gepensioneerde Amerikanen die hier langere tijd doorbrengen. Wij hebben, gezien de omstandigheden, een rustig plekje. We doen hier onze was, drinken (zoals gewoonlijk) een biertje, eten lekker buiten en gaan in de warme camper naar bed. Morgen rijden we naar Joshua Tree National Park, waar geen voorzieningen aanwezig zijn (evenals in Organ Pipe). Maar waarschijnlijk wel weer een mooi rustig plekje midden in de natuur…. En met onze camper kunnen we makkelijk een paar nachten zonder voorzieningen.

Organ Pipe Cactus National Monument

Vandaag een reisetappe. We zitten al vrij snel op highway 86 en daar blijven we voor een groot deel van de route vandaag ook op. Het is een lange, redelijk eentonige, weg. We willen vandaag ook nog wat boodschappen doen, maar dat valt niet echt mee vanwege het simpele feit dat er onderweg gewoon niks is. Onze enige mogelijkheid is om door te rijden naar het plaatsje Ajo, waar we na het bezoeken van drie winkels alles hebben wat we willen. Hierna gaan we door naar onze eindbestemming, Organ Pipe Cactus National Monument. We merken overigens ook op dat we hier dicht bij de grens met Mexico zitten omdat we veel patrouilleauto’s ”bordercontrol” zien. En ook zijn er hier en daar controleposten op de weg.

Rond 14.00 uur komen we bij het visitorcenter van het park aan. Ook hier zijn we de enige toeschouwers van de videopresentatie die best interessant is. Voor $ 12 kunnen overnachten op de camping in het park, Twin Peaks Campground. Het is er bepaald niet druk zodat we al snel een plekje gevonden hebben. Het is erg heet, zodat we even wachten met het ondernemen van activiteiten. Rond 16.00 uur gaan we de Desertview Naturetrail doen. Een mooie wandeling van ongeveer 1 uur. In het avondlicht van de ondergaande zon levert dit pad prachtige uitzichtpunten op. Rond 17.30 zijn we weer terug bij de camper om te kunnen genieten van ons wel verdiende biertje. Er staat op onze kampplaats een BBQ, waar we ons vlees op kunnen roosteren. Erg leuk om zo bij je camper lekker buiten te kunnen eten. Na het eten en de afwas genieten we van een waanzinnig mooie sterrenhemel. Hoe langer je blijft kijken, hoe meer sterren je ziet. Echt prachtig! Dit is een van de avonden die we niet gauw zullen vergeten!